Dates of Life
1670 – 1736
Place of birth
Großberghofen (Erdweg)
Place of death
München
Occupation
katholischer Theologe ; Kanonist
Religious Denomination
katholisch
Authority Data
GND: 100234798 | OGND | VIAF: 32338250
Alternate Names
  • Pichler, Vitus
  • Pichler, Veit

Objekt/Werk(nachweise)

Places

Map Icons
Marker Geburtsort Place of birth
Marker Wirkungsort Place of activity
Marker Sterbeort Place of death
Marker Begräbnisort Place of interment

Localized places could be overlay each other depending on the zoo m level. In this case the shadow of the symbol is darker and the individual place symbols will fold up by clicking upon. A click on an individual place symbol opens a popup providing a link to search for other references to this place in the database.

Citation

Pichler, Vitus, Index entry in: Deutsche Biographie, https://www.deutsche-biographie.de/pnd100234798.html [20.04.2024].

CC0

  • Biographical Presentation

    Pichler: Vitus P., Kanonist, geboren zu Brechhofen (das Jahr ist unbekannt), zu München am 15. Februar 1736, trat, nachdem er bereits in der Seelsorge thätig gewesen, in den Jesuitenorden, wurde am Colleg zu Augsburg als Professor der Theologie beschäftigt, im J. 1716 zum Professor des canonischen Rechts als Nachfolger von Schmalzgruber ernannt, im J. 1731 als Präfect der höheren Schulen nach München versetzt. Schriften: „Candidatus jurisprudentiae sacrae, seu juris canonici secundum Gregorii P. IX. decretalium titulos explanati“, Ingolst. 1716—21, 1728 in 3. Aufl., Augsb. 1726, 1733, 5 voll. 4, „Jus canonicum practice explicatum, seu decisiones casuum ad singulos decretalium Greg. P. IX. titulos et ad consuetum referendi modumaccommodatae“, Ingolst. 1728, 46. 4, neu mit Anmerk. und vindiciae durch Fr. Ant. Zaccaria, Pisauri (Venet.) 1758, 2 vol. fol., „Manipulus casuum juridicorum selectorum“, Ingolst. 1724. 4, „Summa jurisprud. sacrae universae“ cet. Augsb. 1723 fol. u. ö. „Candidatus abbreviatus jurisprud. sacrae, hoc est juris can. sec. Greg. IX. P. libros V. decretalium explanati Summa s. compendium, quod in usum maxime discipulorum ex libris suis collegit auctor ipse“, oft gedruckt. Die drei ersteren sind für den praktischen Gebrauch berechnet, bieten vorzugsweise Erörterungen über Rechtsfragen und haben sehr große Verbreitung gefunden; der Candidatus abbreviatus wurde vielfach als Vorlesebuch benutzt und war in Oesterreich durch die Instruction von 1754 neben den Principia von Neller als solches vorgeschrieben, falls der Professor selbst keins verfaßt habe, bis die Institutionen von P. v. Ringger es ablösten. Zu diesen treten: „Papatus nunquam errans in proponendis fidei articulis“, Augsb. 1709. „Opuscula quaedam in causa decimarum Langenmosensium“, Ingolst. 1726. „Theologia polemica“ cet. 2 Thle., Wien 1719, neu 1755.

    Mederer. Annales III, 140. 174. 183. — Kayser, Bücher-Lex. IV, 346. — Adelung VI, 133. — de Backer I, 569. — v. Schulte, Gesch. III, 1. 163.

  • Author

    v. Schulte.
  • Citation

    Schulte, von, "Pichler, Vitus" in: Allgemeine Deutsche Biographie 26 (1888), S. 108-109 [online version]; URL: https://www.deutsche-biographie.de/pnd100234798.html#adbcontent

    CC-BY-NC-SA